Ed
Wennink
Mijn eerste solid-body gitaar
Na de middelbare school ging ik op kantoor werken. Ik liep dan vanuit Amsterdam-Noord, alwaar ik woonde, naar de pont die mij over het IJ transporteerde. Via de Nieuwendijk, waar de muziekzaak de Vreng was gevestigd, zette ik mijn wandeling voort naar het kantoor waar ik werkte namelijk AZA (Algemeen Ziekenfonds Amsterdam) vlakbij het Spui en de Leidsestraat. Voor de etalage van de Vreng werd mijn aandacht altijd getrokken door de prachtige Gibson SG.
Ik wilde ook een solid-body gitaar-maar kon die Gibson niet betalen. Mijn vader, scheepstimmerman van beroep, voelde zich geroepen een dergelijke gitaar voor me te maken. Ik nam foldertjes mee en pa haalde uit onze schuur een paar oude bedplanken want die waren zo oud dat het hout niet meer werkte (krom kon trekken). Bij onze muziekzaak Van Zalingen kocht ik de benodigdheden: snaren, stemmechanieken, frets, topkam, elementen etc. en na een paar weken was de gitaar speelklaar. Ik heb daar een paar jaar op gespeeld tot op het moment dat ik met mijn bijbaantje, dat bestond uit bestellingen (frisdrank, bier en andere spirituosa) bezorgen bij behoeftigen, genoeg had verdiend om een gitaar te kopen. Daar de Gibson SG financieel nog buiten bereik lag kocht ik een Italiaanse ‘plank’ (een ander woord voor solid-body) namelijk de EKO 500 2V uit 1965, rood van kleur met glittertjes. Het oogde wat kitscherig en speelde niet echt prettig maar ik moest het ermee doen. In die tijd waren er goed bij kas zittende personen die een compleet instrumentarium van bekende merken voor een band kochten. Je kon deze spullen huren. Je hield na een optreden vrijwel geen cent meer over maar je speelde dan bijvoorbeeld wel op een Fender Stratocaster gekoppeld aan een Fender versterker.
Militaire diensttijd
In de periode 1964-1965 vervulde ik mijn militaire dienstplicht bij de Koninklijke Luchtmacht in Nijmegen. Later bij de geleide wapens in Duitsland. Ik vormde daar een bandje genaamd Jerry and the Mads waarmee we op militaire feestjes optraden. Dit had als voordeel dat we op de momenten dat we repeteerden, vrijgesteld waren van allerlei verplichte en vervelende activiteiten. Natuurlijk zochten we de juiste momenten uit. Ik had het helemaal voor elkaar omdat ik met een maatje van me muurschilderingen en cartoons maakten om de eetzaal tevens partyzaal gezellig aan te kleden.
Ondertussen had ik een Dynacord DA18/V buizenversterker. Een veel verkochte versterker in die tijd.
Het repertoire dat we onder andere speelden: Good Golly Miss Molly (Little Richard), Wooly Bully (Sam and the Sham and The Pharaos), Johnny B. Goode (Chuck Berry), Satisfaction (Stones) enzovoort.
Deel 3 van mijn verhaal lezen? Klik HIER
