Richard
Winter
Drie jaar en drie maanden oud was ik toen de fatale treinbeschieting bij Stuifzand plaatsvond. Ik kan geen beschrijving vinden van wat er om mij heen gebeurde, maar enkele details staan nog steeds in mijn geheugen gegrift. Ik moet als een blij jongetje uit Deventer zijn vertrokken, want we gingen met de trein naar onze jarige oma (wij zeiden opoe) in Bovensmilde. Ter hoogte van Stuifzand stopte de trein en wij moesten er uit omdat er vliegtuigen waren gesignaleerd. Toen het loos alarm leek en wij en de andere reizigers weer naar de trein liepen, vielen de Mustangs de trein plotseling aan.
De doodsangst en paniek van mijn moeder die mij als jongste kind van het gezin beschermend vasthield, moet ik ook gevoeld hebben.
We lagen met vele andere reizigers onder aan de spoordijk. Tijd om weg te vluchten van de trein was er niet.
Ik kan mij nog de positie herinneren waarin ik lag: rechts van mijn moeder met onze hoofden tegengesteld aan de treinrichting. Het geluid van de zeer snelle Mustangs B-51 en de kogelregens waren angstaanjagend. Ik weet nog dat ik huilde en gezegd moet hebben dat ik niet meer naar opoe wilde.
Toen de aanval voorbij was, heeft mijn moeder mijn ogen met haar hand bedekt om te voorkomen dat ik geconfronteerd zou worden met de aanblik van alle doden en gewonden. Ik ben enkele jaren geleden in bezit gekomen van het uitgebreide verslag van de treinbeschieting, geschreven door Albert Metselaar.
In de lange dodenlijst wil ik één naam noemen van een meisje van 4 jaar: Hendrika Johanna Klinkenberg.
15 juni 2014
Willy de Jonge, geboren: 30-04-1941
Deze foto is gemaakt in 1943, ongeveer een jaar voor de treinbeschieting. We zien Willy tussen zijn broer John en zus Greta zitten. Ze zijn nog onwetend van de ramp die ze zullen meemaken. Na de treinbeschieting is Greta ook nog eens getuige van een bombardement op de stad Deventer. Ook dit overleeft zij wonderwel.