Meziek uut Veen geopend met Verhalentafel
Het was zaterdag 3 november gezellig druk in de bibliotheek. Het was niet alleen Open Bedrijvendag, waar de bibliotheek aan meedeed, maar ook de opening van de expositie Meziek uut Veen vond die dag plaats. De combinatie van die twee activiteiten bracht veel mensen op de been. Er werd genoten van de expositie, live muziek en de gesprekken aan de verhalentafel.
Eerst een optreden van The Magnolians
Die gesprekken worden normaal gesproken begeleid door Patrick Neumann, maar die was tijdens zijn treinreis van Amsterdam naar Hoogeveen gestrand. Petro van der Veen nam zijn plek soepel over en sprak met de genodigden in twee ronden over de muziek in Hoogeveen, in de jaren 1965 tot 1985. Voorafgaand aan de Verhalentafel, tijdens de korte pauze en na afloop speelde The Magnolians, een Hoogeveens dansorkest dat muziek uit de jaren ’40 speelt.
Verhalentafel: de eerste ronde
Om 14.00 uur ging het eerste gesprek van start met Ed Wennink, Bertus ten Caat, Johan Nauta, Bert Nijmeijer, Alie Loopers en Jan Stam. Een gezelschap met overlappende herinneringen, maar ook unieke verhalen die graag gedeeld werden met het publiek.
Naar aanleiding van het voorstelrondje van de gasten ontstonden de eerste gesprekken. Zo herkende Bertus ten Caat, drummer van de Hollandscheveldse band No Name, het verhaal van Jan Stam over de zoektocht naar mogelijkheden om op te treden. Jan Stam was in de jaren ’70 en ’80 lid van de programmacommissie van jeugdcentrum Tinck en merkte al snel dat met name lokale bands wel wat hulp konden gebruiken. Daarom organiseerde hij onder meer een popfestival in de Tamboer waar Noord-Nederlandse bands van zich konden laten horen. Bertus ten Caat herinnert zich nog goed hoe lastig het ook voor No Name was om optredens te krijgen. ‘Daar waren we constant mee bezig. Er werden je als band ook nog al eens gouden bergen beloofd en daar kwam dan niets van terecht. We hadden ooit geregeld dat dj Alfed Lagarde een popfestival in Hollandscheveld presenteerde. Daar sprak hij me joviaal aan en riep dat we een plaat gingen maken. We hebben vervolgens een hele dag opnames gemaakt en een geluidsband opgestuurd, maar inmiddels is het veertig jaar geleden en we hebben natuurlijk nooit meer iets van Alfred Lagarde gehoord.’
Petro van der Veen wilde van Johan Nauta graag weten hoe hij zich die tijd herinnerde. ‘Jij reed als tiener op je bromfiets door Hoogeveen om bands te fotograferen. Waar speelden de bands uit die tijd?’. Johan Nauta herinnert zich vooral dat bijna elke wijk in Hoogeveen een band had. ‘In garageboxen en clubhuizen werd muziek gemaakt. In de beginjaren kon dat nog wel, omdat de muziek nog niet versterkt was. Later werd dat in de bebouwde kom lastiger. Ik herinner me nog dat Azuran, de band waar ik een tijdje roadmanager van was, oefenruimte vond in een flat aan de Sperwerlaan. Die flat stond leeg dus daar konden ze hun gang gaan. Optredens waren ook vaak in het Menso Alting College en De Tamboer. In De Tamboer traden natuurlijk ook bekende bands op, zoals Golden Earring en Earth & Fire, maar mijn ouders vonden mij te jong om die concerten te bezoeken. Daar had ik iets op gevonden. Om een uur of negen ’s avonds bood ik aan de hond uit te laten en in het steegje naast De Tamboer ving ik dan vaak een deel van het concert op.’
Alie Loopers was bestuurslid van de Hoogeveense Jazzclub, die jarenlang gevestigd was in het Klooster en was opgericht door Roel Fleer van de High Moore City Seven. Zij herinnert zich dat ze met de familie Fleer naar Breda ging om jazzkerkdiensten bij te wonen. ‘Dat wilden we ook graag in Hoogeveen, dus we benaderden verschillende kerken, maar niemand wilde meewerken. Totdat we contact zochten met de katholieke kerk. Daar kon het wel en het was een groot succes. De jazzclubleden vormden een gelegenheidskoor en zo ging alsnog de spreekwoordelijke kogel door de kerk.’ De Hoogeveense Jazzclub organiseerde jarenlang meerdaagse jazzfestivals in Hoogeveen, waar menig Hoogevener de kans greep om te swingen op de dansvloer. Alie Loopers onthulde dat ze zelf even zangeres is geweest bij The Magnolians en vond het dan ook geweldig de groep weer te horen spelen.
Verhalentafel: de tweede ronde
Tijdens de tweede ronde schoven andere gasten aan tafel. Alleen Ed Wennink bleef zitten. De voormalig gitaardocent van de Hoogeveense Muziekschool is voorman van het project Meziek uut Veen en fungeerde daarom als tafelheer van Petro van der Veen. Verder namen Hans van Beek, Menno van Dorsten, Jordan Laturake en Benny Ninkeula, beiden van Der Blitz, en Hendrikus Loof plaats aan tafel. Al snel werden herinneringen opgehaald aan het optreden van Normaal in Tinck. De Achterhoekse band was toen nog niet zo bekend. Menno was destijds bestuurslid van Tinck en herinnert zich dat de mannen met een enorme bus vol apparatuur aankwamen in Hoogeveen. ‘Dat paste nooit en er moesten ook nog strobalen in de zaal dus er moest flink geïmproviseerd worden.' Hendrikus Loof, mede-oprichter van de eerste politieke partij die opkwam voor de belangen van popgroepen, was er die avond bij. ‘Ik weet nog dat het verhaal ging dat er in Tinck iets gaande was, dus daar wilde ik bij zijn. De strobalen en het bier vlogen door de lucht, het was een superavond.’
Benny Ninkeula vroeg zich af hoe het deurbeleid van Tinck destijds was. ‘Ik had het idee dat het alleen voor leden was. Waarom was dat?’ Menno van Dorsten: ‘Iedereen was welkom, maar je moest lid worden. Dat was gratis, maar zo hadden we wel wat controle op onze gasten. Dat deden we omdat er in die tijd veel rottigheid is geweest, er waren vechtpartijen.’ Hendrikus Loof greep de gelegenheid aan te melden dat het er bij Het Baken heel anders aan toe ging. Ook dat was een belangrijk jeugdcentrum in die jaren, maar het had een huiskamersfeer. ‘Bij Het Baken was het heel relaxed.’
Petro van der Veen wilde van Hans van Beek weten hoe het gaat met Bert Louissen, die hij graag als tafelgast had ontvangen. De zanger en pianist had de uitnodiging afgeslagen omdat hij vooral veel optrad in de jaren na 1985. Hans van Beek heeft veel met hem gespeeld, onder andere in de band Saint Louis. Onder de naam Lost Illusions brachten ze twee cd’s uit. ‘Bert woont tegenwoordig in Apeldoorn en het gaat goed met hem. Het is inderdaad jammer dat hij er niet bij is, want ik vind hem nog steeds een van de beste muzikanten uit Hoogeveen’, aldus Van Beek. ‘Ik heb in die jaren ontzettend veel van hem geleerd.’
Hendrikus Loof was de geen muzikant, maar hij heeft zich wel jarenlang hard gemaakt voor bands. Samen met Jan Stam richtte hij de eerste politie partij op die de belangen van popmuzikanten behartigde. ‘We deden in een paar gemeenten, waaronder in Hoogeveen, mee aan de gemeenteraadsverkiezingen en behaalden 99 stemmen. Dat was uiteraard niet genoeg voor een zetel, maar we hadden wel meer stemmen dan partijen als Stuff Vrij en de Centrum Democraten, die in Hoogeveen ook meededen. Ons bestaan werd landelijk opgepikt en dat zorgde ervoor dat Nieuwe Revu een hele dag in Hoogeveen was.’
Alle gasten van de Verhalentafel lieten weten de expositie een mooi initiatief te vinden. De meesten hebben hun betrokkenheid aan het project en de openingsdag ervaren als een reünie. Voor Ed Wennink leverde het nog veel meer op. ‘Het project was voor mij een verjongingskuur.'
